Działania i cele

Grupa Aktywnej Rehabilitacji pracuje w profesjonalny sposób nad przygotowaniem osób po urazach rdzenia kręgowego, zmuszonych do poruszania się za pomocą wózka inwalidzkiego, do funkcjonowania w społeczeństwie ludzi zdrowych.

Wyszukujemy i rekrutujemy osoby by wskazać im cel, do którego należy dążyć. Przy pomocy wzorców osobowych i treningu sportowego pokazujemy w prosty i przekonywujący sposób, co można zyskać poprzez zajęcia z nami. A można radzić sobie z wieloma rzeczami, które osobie świeżo po urazie, na pierwszy rzut oka wydają się  niemożliwe: samoobsługa, nauka czy praca zawodowa, wyjście do kina, restauracji czy na koncert, robienie zakupów, samodzielna podróż samochodem lub komunikacją zbiorową.

Wszyscy nasi instruktorzy to osoby niepełnosprawne poruszające się na wózkach inwalidzkich. Na własnym przykładzie pokazują, co można osiągnąć na drodze do aktywnego i pełnego treści życia.

Działalność naszego Stowarzyszenia nie ogranicza się jedynie do prowadzenia spotkań, zajęć, treningów i obozów dla osób po urazie rdzenia kręgowego. Czynnie uczestniczymy w życiu publicznym miasta i regionu. Współpracujemy z wieloma firmami i instytucjami, między innymi z Fundacją Aktywnej Rehabilitacji z Warszawy, Lubelskim Centrum Aktywności Obywatelskiej w Lublinie, Regionalnym Ośrodkiem Polityki Społecznej w Lublinie. Jesteśmy członkiem Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych – Sejmik Wojewódzki (http://www.lfoon.lublin.pl, e-mail: lfoon@lfoon.lublin.pl).


INFORMACJE O DZIAŁALNOŚCI STOWARZYSZENIA
ORAZ O AKTYWNEJ REHABILITACJI W POLSCE

Oblicza się, że 3-4 osoby każdego dnia ulegają wypadkom, których konsekwencją są urazy kręgosłupa. Znaczna część z nich z powodu paraplegii lub tetraplegii pozostaje na wózkach do końca życia. Przyczyną tetraplegii są przede wszystkim skoki do wody i wypadki komunikacyjne. Paraplegia zaś bywa skutkiem wypadków w rolnictwie, motocyklowych i innych. Ofiar takich zdarzeń żyje w naszym kraju kilkaset tysięcy.

U podstaw polskiego modelu postępowania z tymi osobami tkwi przekonanie, że sukces jest wówczas, gdy pacjent zaczyna chodzić. Tymczasem wiadomo, że większość (ok. 90%) nie zaczyna chodzić i trzeba ich po prostu nauczyć, jak mają sobie radzić w życiu na wózku.

Cel taki stawia przed sobą Stowarzyszenie Grupa Aktywnej Rehabilitacji, kreowany przez same osoby niepełnosprawne. Celem Aktywnej Rehabilitacji jest osiągnięcie przez osoby z uszkodzeniem rdzenia kręgowego poruszające się na wózkach samodzielności i niezależności. Metodą prowadzącą do tego celu jest sport poprawiający kondycję fizyczną, któremu towarzyszy skomplikowany proces terapeutyczny ukierunkowany na budzenie wiary w siebie i radzenie sobie w wielu sytuacjach życiowych. W procesie tym, w charakterze instruktorów, biorą udział osoby niepełnosprawne z uszkodzeniami rdzenia kręgowego, stanowiące wzorce osobowe dla innych.

Idea taka powstała w Szwecji jako protest przeciwko zbyt opiekuńczemu systemowi socjalnemu. W Polsce natomiast może być sposobem radzenia sobie w sytuacji wielkiego niedostatku usług socjalnych.

W 1986 i 87 r. kilka osób z Polski uczestniczyło w obozie AR w Szwecji. Z powodu niemożliwości uczestniczenia większej liczby osób postanowiono AR wprowadzić w Polsce. Dzięki pomocy instruktorów RG w 1988 r. w Lublinie zorganizowano i przeprowadzono pierwszy obóz AR, w trakcie którego przygotowano kilka osób z Polski do pracy metodami AR. Przez następne kilka lat wspólnie z RG prowadzono tego typu obozy na terenie Polski oraz Szwecji. Przeprowadzono wiele imprez integracyjno – sportowych, mających na celu podniesienie sprawności i aktywności osób po urazach rdzenia kręgowego, m.in. Igrzyska AR, największą imprezę, nie tylko w Polsce, dla osób poruszających się na wózkach. Na dzień dzisiejszy, korzystając z przekazanych nam doświadczeń przez Rekryteringsgruppen, sami organizujemy i prowadzimy działalność Aktywnej Rehabilitacji dzięki ścisłej współpracy od chwili powstania z Fundacją Aktywnej Rehabilitacji z Warszawy. Prowadzi ona centralny rejestr osób po urazach rdzenia kręgowego z terenu całego kraju, prowadzi nabór uczestników i kadry na obozy, zdobywa i rozlicza środki finansowe na działalność związaną z ogólnie pojętą Polską Aktywną Rehabilitacją. Obecnie co roku Fundacja organizuje kilkanaście obozów Aktywnej Rehabilitacji. Głównym miejscem organizacji tych obozów jest Centralny Ośrodek Sportu w Spale, obiekty MOSiR w Zamościu, Zielona Góra oraz Miętne k/Garwolina, gdzie przeprowadzane są przeważnie obozy dla dzieci. Dodatkowo Fundacja organizuje liczne szkolenia i imprezy, w których członkowie naszego Stowarzyszenie biorą udział zarówno jako kadra instruktorska, jak również jako uczestnicy.

W metodzie Aktywnej Rehabilitacji zainteresowani mają świadomość, że nie lekarz, rehabilitant czy placówka służby zdrowia, ale oni sami – niepełnosprawni odpowiadają za proces ich rehabilitacji. To oni powinni wiedzieć, jakie stawiać sobie cele i jak chcą je osiągnąć. Muszą mieć wiedzę i świadomość tego, jak funkcjonuje ich organizm, co jest potrzebne do poprawy jego funkcjonowania oraz jak trzeba dbać o utrzymanie kondycji. Na tym polega podmiotowość człowieka niepełnosprawnego w procesie aktywnej rehabilitacji. Tymczasem wielu z nich przeżyło na wózkach kilka lub kilkanaście lat nie robiąc ze sobą nic. Dla wielu nie istnieją żadne rygory czasowe. Tym ludziom trzeba uświadomić, że żyją w społeczeństwie i mimo koniecznego wysiłku muszą się do niego zbliżyć. Muszą wiedzieć, że społeczeństwo nie lubi gorszych. Jeśli ktoś, kto jeździ na wózku, nie nawiązuje kontaktów, żyje w ukryciu, to inni po prostu go omijają lub nawet są agresywni. Rodzi się więc problem kształtowania osobowości tych ludzi.

W tradycyjnie pojmowanym procesie rehabilitacji zakłada się stosunkowo małe uczestnictwo osoby rehabilitowanej. To tę osobę się rehabilituje nie dając jej do końca możliwości decydowania o sobie. My staramy się tak działać aby nasi koledzy będący w podobnej sytuacji życiowej zdawali sobie sprawę z tego, że rehabilitacja jest ich sprawą i oni ponoszą odpowiedzialność za jej wyniki. Wcześniej jednak trzeba ich nauczyć co i jak powinni ze sobą zrobić, a więc dać im świadomość, co to jest za schorzenie, któremu ulegli, jakie mogą być następstwa oraz jak im zapobiegać i jak sobie z nimi radzić. Następnym zadaniem jest nauczyć zainteresowanych jak doprowadzić do maksymalnej wydolności w środowisku, w którym funkcjonują. Być może programowy cel rehabilitacji realizowanej oficjalnie w placówkach służby zdrowia jest podobny ale prawie nigdzie nie jest on tak naprawdę wdrożony.

W naszej koncepcji istotne znaczenie ma fakt, że instruktorami są osoby niepełnosprawne, które posiadły znaczną wiedzę na temat schorzenia będącego także ich udziałem.

Stowarzyszenie Grupa Aktywnej Rehabilitacji powstało z myślą o osobach z uszkodzeniami rdzenia kręgowego poruszających się na wózkach inwalidzkich, a jego zadaniem jest działanie na zewnątrz głównie przez niepełnosprawnych instruktorów.

Żeby zostać instruktorem trzeba być wzorcem osobowym, umieć sobie radzić na wózku i posiadać umiejętności prowadzenia zajęć sportowych w kilku dyscyplinach.